-
1 plangor
plangor ōris, m [plango], a striking, beating: (Echo) reddebat sonitum plangoris eundem, O.— A beating of the breast in sorrow, wailing, lamentation: populi: plangores Feminei, V.: caesis plangore lacertis, O.* * *outcry, shriek
См. также в других словарях:
ANAXARETE — puella Cypria ex Salamine oppid. formâ insignis, et regiâ stirpe superba; quam cum Iphis infimae sortis iuvenir perditissime adamaret, et ab eâ ludibrio haberetur, doloris impatientiâ sese ad fores eius suspendit: cuius funus cum Anaxarete siccis … Hofmann J. Lexicon universale
